'Ajax is een club waar een progressieve denker als Farioli zich roepende in de woestijn voelt'

In dit artikel:

Menno Pot uit in zijn column in Het Parool gemengde gevoelens over het vertrek van trainer Francesco Farioli bij Ajax. Enerzijds betreurt hij de weerstand die de innovatieve en intellectueel georiënteerde Italiaan ondervond binnen de club, wat uiteindelijk leidde tot zijn gedesillusioneerde vertrek na slechts een jaar. Pot benadrukt dat dergelijke getalenteerde mensen bij Ajax vaak snel doorgaan naar nieuwe kansen, maar vindt het vooral frustrerend dat een vernieuwende denker als Farioli bij Ajax geconfronteerd wordt met een starre, conservatieve cultuur en interne tegenkrachten die modernisering belemmeren.

Hoewel Pot pleit voor een ruimere blik binnen Ajax, waarin academisch denken en ruimte voor vooruitstrevende ideeën de norm zouden moeten zijn, erkent hij tegelijkertijd dat de club historisch gezien wordt gedomineerd door gevestigde, behoudende structuren. Dit leidt volgens hem tot een omgeving waar buitenstaanders—zoals een trainer uit de regio Tukkerland of Italië—moeite hebben om vertrouwen en steun te winnen. Ajax’ rijke clubtraditie wordt door hem gezien als een rem die nieuwe inzichten vaak afremt en een soort sluier van arrogantie opwerpt tegenover vernieuwers van buitenaf.

Toch schetst Pot ook het tegengestelde gevoel: juist die eigenzinnigheid en hardnekkige koppigheid maken Ajax voor hem tot een bijzondere club. Ondanks de tekortkomingen wil hij dat Ajax zijn karakter en contradicties behoudt, ook al betekent dat soms een fractie disfunctioneel zijn. Met deze dubbele gevoelens sluit hij zijn column af, met het voornemen om na het seizoen verder na te denken over de toekomst van de club en haar cultuur.