Ajax wint de Wereldcup (deel 2): Gremio geklopt
In dit artikel:
Het is dertig jaar geleden dat Ajax voor de tweede keer de Wereldbeker veroverde: op 28 november 1995 werd in Tokyo Gremio verslagen na strafschoppen. De reconstructie schetst hoe die triomf tot stand kwam: van strakke voorbereiding en reistijdgewoel tot een slopende wedstrijd op een koude, harde grasmat in het National Stadium.
Vanaf de dag vóór de wedstrijd legde Louis van Gaal strikte routines op: geen uitstapjes, duidelijke mentaliteitsvorming en intensieve training op het eerder gebruikte Nogaoshka-stadion. De ploeg moest zich aanpassen aan verdwenen jetlag, stijgende spanning en barre weersomstandigheden: ’s avonds daalde de temperatuur ruim onder nul en het veld bleek keihard en beschadigd, wat precisievoetbal bemoeilijkte. Dat vormde een uitdaging voor het jonge Ajax, dat juist leefde van snelle passing en positiespel.
Op wedstrijddag bleven de rituelen Europees van aard; Van Gaal bereidde tactieken voor, assistent Bob Haarms leidde de wandeling en de selectie vertrok twee uur voor de aftrap onder politie-escorte. Wereldwijde belangstelling was groot: de wedstrijd werd in 151 landen uitgezonden en in Nederland stond men massaal langs schermen vroeg op de ochtend. In het stadion was de sfeer gemengd door Europese en Zuid-Amerikaanse supporters en relatief weinig Japanse kenners.
De wedstrijd zelf was fysiek en tactisch gelijkopgaand. Beide teams creëerden kansen, maar het vloeiende Ajax-spel ontbrak en echte risico’s bleven uit. Grote kansen waren er wel: Litmanen miste halverwege de tweede helft een vrije kans door een mislukte lob en Patrick Kluivert kopte later tegen de lat. Gremio ging even in ondertal nadat Rivarola Kluivert hard tackelde, maar doelpunten vielen niet in de reguliere tijd en ook de verlenging bleef scoreloos.
De beslissing kwam uit de strafschoppenreeks. Gremio trapte af maar Dinho’s penalty werd gekeerd door Edwin van der Sar; op Gremio’s volgende pogingen miste ook Kluivert’s opponent Arce. Ajax hield koel: Finidi George, Ronald de Boer en Frank de Boer benutten hun penalties, waarna Danny Blind de winnende straf binnen schoot en Ajax wereldkampioen werd — de tweede keer na 1972.
De euforie op het veld was groot maar ingetogen in vergelijking met de Champions League-zege eerder dat jaar; spelers vierden deels privé en namen zelfs rust na de inspanning. De terugreis kreeg vertraging door problemen boven Siberië, maar uiteindelijk keerde de ploeg terug en kreeg later alsnog een massale huldiging op het Museumplein. Het succes bevestigde Louis van Gaal’s Ajax als het dominante team van de jaren negentig; nieuw materiaal van huisfotograaf Louis van de Vuurst belicht de gebeurtenis nogmaals in de bijbehorende special.