Hoe clubliefde altijd overwint
In dit artikel:
In Londen liep een geplande Champions League-trip voor Ajax uit op een kater: Stamford Bridge zag Ajax met 5-1 ten onder gaan tegen Chelsea, een wedstrijd die de schrijver een nachtmerrie noemt. De verslaggever reisde met vrienden en mede-supporters door westelijk Londen — van Earl’s Court via Brentford (waar de omwisseling plaatsvond) naar pubs, Fulham en uiteindelijk Stamford Bridge — en schildert vooral de sfeer vóór, tijdens en na de wedstrijd.
De stemming vóór de aftrap was merkbaar gelaten. Waar vroeger de hele dag werd gespannen en voorspeld, heerste nu pessimisme; de ploeg verkeert in evidente malaise en veel supporters hadden weinig vertrouwen in een goed resultaat. Toch viel op dat de creatieve fanschappen wél Champions-League-klasse tonen: grote spandoeken bij de Big Ben en doekenmakers die indruk maken. De groep bezocht ook Craven Cottage en de Riverside Market, genoot van het Engelse publeven en grapte met galgenhumor over de naderende rampspoed.
De ontvangst bij Chelsea werd geprezen: stewards waren vriendelijk, het publiek liet ruimte en de organisatie met een ‘stop & go’-bordje bracht bijna feestelijke momenten in de rij. Die gastvrijheid stond volledig los van wat zich op het veld voltrok. Ajax speelde zwak; supporters reageerden emotioneel, en voor het eerst klonk massaal “Johnny, rot op!” nadat trainer John Heitinga opnieuw Oscar Gloukh liet wisselen. Ondanks de vernedering bleef de steun zichtbaar: diep in de tweede helft zong de massa minutenlang “Dit is mijn club” — een collectief gebaar van verbondenheid in voor supporters donkere tijden.
De schrijver maakt duidelijk dat de reis vooral draaide om kameraadschap: ook na een pijnlijk sportief debacle was de groep bijeen, steunden ze elkaar en droegen ze dezelfde liefde voor de club. Die verbondenheid vindt hij troostend genoeg om mee terug te keren naar Amsterdam, waar naar verwachting een flinke storm zal losbarsten — een beeldend slot dat de onrust rond de club symboliseert. Kortom: sportief leed, maar supportersloyaliteit blijft onverminderd; de reis belicht vooral het menselijke aspect rond een avond waar Ajax zelf zwaar tekortschiet.